Strona absolwentów i sympatyków Energetyka i Elektronika w Bytomiu. You are here: Strona Startowa Spotkania absolwentów po latach Spotkania absolwentów, które już się odbyły Rocznik 1975 "30 lat minęło" - spotkanie klasowe klas V rocznik 1975 Spotkanie będzie wyjątkową okazją do ponownej, po latach wizyty w murach Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. Nie zabraknie czasu na nawiązywanie i odnawianie kontaktów oraz dyskusje między absolwentami. Odbędą się dwa panele dyskusyjne. Chcemy także, aby na wydarzeniu jak najbardziej skorzystali organizatorzy wydarzenia Relacja ze spotkania absolwentów ZKPiG w Kolbudach rocznik 1981-1989 w dn. 6.02.2016 r. Spotkanie prowadzi wychowawca Marek Nagórski. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. „Ostatni dzwonek” – scenariusz pożegnania mogą stanowić dwie narysowane na brystolu sylwetki absolwentów zwróconych do siebie, pomiędzy, którymi znajduje się kosz z kwiatami a nad nim napis „Dziękujemy!’Dwoje uczniów – chłopiec i dziewczyna występują na kiedyś, gdzieś powiedział, ze życie składa się z powitań i pożegnań. Te pierwsze są radosne i zapowiadają coś nowego, pożegnania uświadamiają nam, że coś się kończy. Nie tak dawno witano nas jako najmłodszych w szkole, a teraz po 9 latach stajemy przed Wami drodzy nauczyciele, wychowawcy i rodzice, aby pożegnać tę szkołę. Szkołę, w której przeżywaliśmy radość pierwszych sukcesów, gorycz porażek, pierwsze miłości, przyjaźnie i konflikty. Tu poznawaliśmy i próbowaliśmy zrozumieć otaczający nas czasem zupełnie odległy dni spędzone nad książką i dni, kiedy bawiliśmy się na dyskotekach; dni stresu przed klasówką i relaksu na wycieczkach, biwakach, ogniskach; dni wysiłku na zawodach i przy różnych pracach oraz satysfakcji z porządnie wykonanego jednak dzień pożegnania. Zdajemy sobie sprawę że zamyka on pewien rozdział; etap, ten był radosny, kolorowy i kto wie czy nie najpiękniejszy w naszym życiu. Teraz każdy dzień będzie nas przybliżał do świata dorosłych nie tak obfitego w beztroskie chwile i przepełnionego już na nas czekają – nowa szkoła, koledzy, nauczyciele, próba aklimatyzacji w innym środowisku. Zanim jednak ruszymy na podbój świata pragniemy podziękować tym, którzy otworzyli nam do niego drzwi i wskazali kierunek, w jakim należy podążać. Jesteśmy wdzięczni naszym nauczycielom i rodzicom za cierpliwość, wyrozumiałość, ciepło, pomocną dłoń, kształtowanie serc i charakterów. O Waszych radach podyktowanych doświadczeniem i troską o nas będziemy pamiętać i stosować je w życiu. Postaramy się godnie nosić tytuł absolwenta tej szkoły mając nadzieję, że nie zawiedziemy Waszych kolegom i koleżankom radzimy; korzystajcie z każdej chwili, nie odkładajcie niczego na później. To czego, być może z trudem, nauczycie się, zaprocentuje w przyszłości. Za rok, dwa będąc na naszym miejscu, stwierdzicie, że było że nie zawsze było różowo, ale prosimy pamiętajcie tylko te dobre chwile. Przyjmijcie najszczersze podziękowania i kwiaty (wręczenie kwiatów). Uczeń z klasy młodszej:W murach szkoły 9 lat To przyznacie czasu szmatWychowawcy się zmienialiDyrektorzy nowi staliLecz nie było tej przeszkodyBy narobić trochę szkodyKwiatek wyrwać, w zamek szpilkaNa ten pomysł tylko chwilkaPlecak schować, zliczyć kościIle w tymże jest radościOd nauki lepsze – discoA po drugie to... boisko!Zamiast wkuwać czy rachowaćChyba lepiej poczatowaćOd języka angielskiegoŁatwiej użyć... kwiecistegoWięc w treningu był co krokPrzez calutki szkolny rokAle wiedzcie choć nie święciZostaniecie nam w pamięciNiech Wam życie trosk darujeI w radości obfitujeA na szkoły pożegnanieSuper świadectwo się dostanie!Czarek:Nauczycielom, wychowawcom, rodzicom, wszystkim pracownikom szkoły i młodszym kolegom dedykujemy nasz krótki program artystyczny pt. ”Ostatni dzwonek.”Uczniowie siadają w ławkach. Rozlega się dzwonek, do klasy wchodzi Witajcie drodzy uczniowie. Wszyscy obecni?Paweł: Ciałem i A co się stało z duchem?Piotrek: Kiepsko! Co wpadło jednym uchem, wypadło Nie wierzę, że nikomu nic w głowie nie zostało. Sprawdzimy jak ma się rozum – nie ciało! Maciuś, co się stało?Maciek: Strasznie mnie głowa boli!( z głębi klasy głos)Elwira: Paluszek i główka to szkolna wymówka!Nauczyciel: Tak! A zwłaszcza, gdy główce zagraża klasówka!Krzysiek: Znowu? Nie była zapowiedziana! A w regulaminie...Nauczyciel: ..i tak was to nie minie! Klasówka będzie ustna, ale O! to mnie też boli To epidemia jakaś, a epidemie mogą wywoływać wirusy. Kilka słów o nich... może Gosia!Gosia: Wśród wirusów wyróżniamy: mikroby, mikrony, mikrusy i mikrobusy!Nauczyciel: Tym środkiem transportu to daleko nie skąd się biorą kurczęta?Arek: O ile pamiętam są produktem jaj... sadzonych!Nauczyciel: Radek, co zapamiętałeś o Beethovenie?Radek: Beethoven był głuchy, ale przynajmniej widział co komponowałNauczyciel: Kto wytłumaczy różnicę między człowiekiem a zwierzęciem?Adam: Różnią się myślą, mową, uczynkiem oraz w pewnym stopniu .... Powiedz, Krzysiu w jakiej grupie zwierząt znajdziemy polipy?Krzysiek: Polipy zaliczamy do jamochłonów, najczęściej spotykamy je w morzach i .......Gosia: .....w nosie!Nauczyciel: Skoroś taka chętna do odpowiedzi to proszę przypomnij nam jak Staś wyleczył Podał jej ligninę!Nauczyciel: Jaki narząd produkuje testosteron? Odpowie nam .. Natan!Natan: Z tego co słyszałem to ostatnio wyprodukowała go Czarku, co wiesz o mikroskopie?Czarek: Mikroszkop? To taki mały To nie było pytanie z zakresu geografii, ale skoro tak to przeniesiemy się w góry. Paweł przypomni nam piętra roślinności!Paweł (zastanawia się i odpowiada powoli)Na dole to jest chyba poleHonorata (podpowiada)... i łąkiPaweł: I łąki!Nauczyciel; A dalej?Justyna (podpowiada)Regiel dolny i Regał dolny i górny!Nauczyciel (z rezygnacją, złośliwie)Tak? A co ponad tymi regałami wisi?Honorata (podpowiada)Hale i turnie!Paweł: Tam to wiszą same durnie!Nauczyciel: Jestem załamana, tyle lat nauki, a w Waszych głowach pustka. Wam nie pomoże i program naprawczy! To jest wielki problem – problem wychowawczy! Może coś zmieni na progu wakacji ostatnia próba – próba integracji. Sprawdzamy, czy po tylu latach naprawdę się znamy! O kim mowa? Kto wie ręka w górze gotowa!(czyta kolejne rymowanki i odpytuje kogoś zgłaszającego się)· Przeoczyć go zadanie nieproste – góruje i głosem i wzrostem (Piotrek)· Honorowa autentycznie i zdolności ma plastyczne (Honorata)· Na pytanie czy notatkę zacznie – odpowiada „Już jestem w trakcie” (Paweł)· Potrafi tu i ówdzie wetknąć nos – by zbadać populację os. (Justyna)· Przyszły las sprawił, że się pęcherzy nabawił (Arek)· Jest ruchliwa i wesoła, tańczy z nią cała szkoła (Gosia)· Wciąż powtarza pytanie nudne – proszę pani czy sole są trudne? ( Maciek)· Wie gdzie Oslo i Koluszki – lubi internetowe pogaduszki (Krzysiek)· Choć na koleżanki częściej spoziera – woli się przysiąść do komputera (Czarek)· Na strzelnicę ten kolega szybciej niż do tablicy biega (Adam)· Gdyby gry komputerowe były w planie, to szkołę zamieniłby w swe mieszkanie (Natan)· Każdą imprezę poprowadzi, tremą nigdy się nie zdradzi (Elwira)· Czy to polski, czy wychowanie fizyczne, milczenie to jego zagranie taktyczne (Radek)· Spotkanie z drzewem gotowe – w jej wykonaniu zwykle czołowe (Ewa)(kilka rymowanek uniwersalnych)· Ma na szkołę patent nowy, nie zawracać nią sobie głowy (drugoroczny)· Stanowczo od pracy mozolnej woli dni wolne od nauki szkolnej (wagarowicz)· Robi notatki skrupulatne, kolegom na klasówkach przydatne (kujon)· Żeby sobie nie robić kłopotów nosi jeden zeszyt do kilku przedmiotów· Da wam cenną wskazówkę – noś podręcznik na klasówkę (ściągacz)· Jak donoszą gminne wieści złamał wiele serc niewieścich (podrywacz)· Największa radość nauczyciela, gdy się głosowo nie udziela (gaduła)(na zakończenie, po odgadnięciu wszystkich imion)No, no aż trudno uwierzyć – znacie się jak należy!Paweł: Dziękujemy ale te wierszyki tylko wyjawiły nasze wybryki!HonorataDość tego gadania, przejdźmy lepiej do śpiewania!NauczycielJaka piosenka wam na myśl przychodzi?Wszyscy„Tacy młodzi”!JustynaPiosenkę tę dedykujemy naszym wiecznie młodym nauczycielom i rodzicom!(wykonanie piosenki „Tacy młodzi” słowa Anna Laskowska, muz: Zbigniew Aładowicz: ; piosenka ta znajduje się w” Śpiewniku piosenek ekologicznych” wyd. przez ZS Nr 1 w St. Szczecińskim)NauczycielGardła zdrowe, dźwięk no w miarę czysty. A jak gamy, klucze i półnuty? Ten zakres muzyki zakuty? A życiorys Szopena?(z sali słychać westchnienia)A cóż to za westchnienia?Piotrek (z pretensją)Pani ciągle nas magluje i o wszystko wypytuje!Krzysiek A to nasze pożegnanie w tej szkole, więc może choć raz zamienimy role?!Gosia ( zaciera ręce)To może my popytamy nauczycieli...Ewa (pod nosem, ale wystarczająco głośno i złośliwie)Już widzę jak są radzi i weseli...Gosia...specjalnie dla szanownych gości, naszych zagadek współczynnik łatwości z wymaganego zero – siedem wzrósł na rada gotowa odszyfrować kogo kryją nasze słowa?(kolejni uczniowie mówią rymowanki o n-lach czekając na odpowiedź sali)JustynaZ nami od wschodu słonka, czeka do ostatniego dzwonkaOgarnąć takie stadko, na pewno nie jest łatwo ( p. ze świetlicy)Maciek (po Justynie)Dla niej będę szczery Telekamery 2004Kategoria? Łatwe stwierdzenie, wszak najlepsza jest na scenie ( p. z I-III)Czarek (po Maćku)Mistrz szos i kierownicy choć czasem jeździ w spódnicyZdobyć laury teatralne to dla niej całkiem normalne ( p. z I-III)Gosia (po Czarku)Za jej przyczyną w sklepiku chipsów, słodyczy bez likuNad utargów panując zamętem jest bardziej szefową, czy może klientem? (p. opiekun sklepiku)Elwira (po Gosi)Portfelik i telefon-cegłówka a zdarza się guma – miętówkaPorządki w torebce w euforii, lubi robić na lekcji historii (p. historyk)Honorata (po Elwirze)Gdy jest w ręku teczka czarna wizja piątki będzie marnaBardziej niż obliczenia rezolutne bliższe naszej głowie zero absolutne ( p. matematyk)Adam ( po Honoracie)W jej królestwie na nas czeka pełna książek bibliotekaTowarzyskie tam spotkanie ciągnie bardziej niż czytanie (p. bibliotekarka)Arek (po Adamie)Fraszki, sonety, rozprawki, eseje – wszystko to na jej lekcji się dziejeFakt to wszakże oczywisty trzeba wkuwać język ojczysty (p. polonistka)Krzysiek (po Arku)Ubrania w ciemne kolory i na górze wyraźne foryNa twarzy uśmiech perlisty, jak u Marka Ewangelisty (p. katechetka)Ewa (po Krzyśku)Dres, skoda i komórka to jego w zarysie figurkaMy 5 okrążeń gdy on jedno – w tym tkwi sportu sedno (p. wuefista)Natan (po Ewie)W świat poszły jej ananasy i praca stała się jak wczasyZagląda więc do nas rzadko racząc się angielską herbatką (p. anglistka)Piotrek (po Natanie)W konkursie na Miss Dyrektorów wygrałaby bez oporówLecz zamiast tej nominacji wolałaby mniej biurokracji (p. dyrektor)Nauczyciel: Wystarczy! Wasza spostrzegawczość jest godna sokoła, oj wryła się Wam w pamięć ta szkoła. Do ostatniego dzwonka pozostała już tylko chwila!Ewa: A nic tak chwili nie umili jak śpiewanie na pożegnanie!(odśpiewanie piosenki” Mówimy pa!”- nowe słowa do piosenki „Mam już tego dość” muz. Zbigniew Aładowicz znajdującej się w/w śpiewniku)„ Mówimy pa”1. A te 9 lat to jest czasu szmatSpędziliśmy tu brojąc tam i tuCierpliwości w was była cały czasWielka mocGdyby każdy z nas zaczął cenić czasGdyby wiedzą swą mógł podbijać światJedna z naszych szansRef. Mówimy pa! I żegnamy was. Pa! Dzisiaj nadszedł czas by się rozstać ze śpiewem i z nowym powiewem iść! 2x2. Wspomnień mnóstwo też mieć będziemy leczZachowamy je jak najlepszy senNajpiękniejszy dar ten wieczoru czarDając wamOdejdziemy stąd widząc nowy lądWiedząc jednak że horyzonty teZawdzięczamy wamRef. Mówimy pa...... 2x i 2x(rozlega się ostatni dzwonek po którym goście zaproszeni są na słodki poczęstunek)Opracowanie: Gabriela Larm Każdy zjazd absolwentów skłania do refleksji i wspomnień. Spotkania po latach mają to do siebie, że łączą przeszłość z teraźniejszością. 26 czerwca 2021 roku w Powiatowym Zespole Szkół w Łopusznie odbył się zjazd absolwentów – matura, rocznik zebrali się przed ,,pałacem” – byłą siedzibą szkoły . Tam zebranych powitał dyrektor PZS w Łopusznie C. Najmrodzki , który przypomniał historię placówki. Odniósł się też do jej tradycji, którą na przestrzeni lat tworzą kolejne pokolenia. W dalszej części spotkania uczestnicy zwiedzili nowy budynek szkoły. Mieli okazję obejrzeć sale dydaktyczne, pracownie przedmiotowe, zobaczyć obecny wizerunek szkoły. Absolwentów w murach Powiatowego Zespołu Szkół w Łopusznie powitała gorąco również społeczność uczniowska. W montażu słowno–muzycznym podkreśliła, że wspomnienia młodości, historie odległe i bliskie wpisane są w scenariusz życia każdego z absolwentów . Spotkanie w szkole zakończyło się wspólnym – pamiątkowym zdjęciem. Katalog Joanna Marcinczyk, 2014-03-20KaliskaUroczystości, ScenariuszeScenariusz uroczystości pożegnania absolwentów gimnazjum Scenariusz zakończenia roku szkolnego Pożegnanie uczniów klas III gimnazjum I Część oficjalna 1. Polonez ( uczniowie klas III) 2. Uczniowie klas III zajmują miejsca z przodu Sali w dwóch kolumnach 3. Prowadząca I - „Ile razem dróg przebytych ? Ile ścieżek przedeptanych ? (...) Ile w trudzie nieustannym Wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń ? (...) Chciałbym wszystkie takie chwile Ocalić od zapomnienia”. Słowami Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego rozpoczynamy naszą dzisiejszą uroczystość. Nadszedł dzień, kiedy przyszło nam się pożegnać. Minęło kilka lat, odkąd wstąpiliśmy w mury tej szkoły, podczas których stawaliśmy się dojrzalsi, starsi. Dziś nadeszła pora rozstania z nauczycielami, przyjaciółmi i beztroskimi latami, które pozostaną na zawsze w tych murach. Każdy z nas zostawi w tej szkole cząstkę siebie. Tu przeżywaliśmy nasze sukcesy i gorycz porażek. Tu zawiązały się nasze przyjaźnie, które teraz będą musiały przejść próby rozłąki. Minione lata będą na pewno najmilszym wspomnieniem. Dziś nasze serca przepełnia nie tylko radość z ukończenia gimnazjum, ale także smutek z powodu rozstania z tym wszystkim, co stanowiło istotę naszego życia w ostatnich latach. I choć nieraz przysparzaliśmy wielu zmartwień naszym nauczycielom, chcielibyśmy, aby w ich pamięci pozostały tylko te lepsze chwile. W tym szczególnym dla nas dniu Witamy wszystkich na uroczystości zakończenia roku szkolnego -2007/2008 oraz na pożegnaniu klas trzecich. Prowadząca II Witamy serdecznie:  Panią Dyrektor   Rodziców  Nauczycieli oraz pracowników szkoły  A przede wszystkim was drodzy uczniowie 4. Wprowadzenie sztandarów (…..) Do hymnu Do hymnu Gimnazjum Po hymnie - Spocznij Proszę o zabranie głosu panią dyrektor – prowadząca I 3. Wystąpienie pani dyrektor Proszę o zabranie głosu _______________________ 4. Wystąpienie zaproszonych gości 5. Ceremonia przekazania sztandaru 6. Ślubowanie uczniów klas III – Pani Dyrektor 7. Teraz czas na wyróżnienia . Proszę panią dyrektor i wychowawców klas III o wręczenie wyróżnień i nagród - prowadząca II 8. Wyprowadzenie sztandarów 9. Proszę uczniów klas III o zajęcie miejsc – prowadząca I II Część artystyczna Narrator I Zapraszamy was na prezentację Pt. Wspomnień czar … zobaczycie jak zmienili się nasi uczniowie od czasów nauczania początkowego po czas gimnazjum oraz jak minął nam ten rok szkolny. Narrator I i II Zapraszamy! Narratorami są jedna osoba z klasy III A i jedna osoba z klasy III B. Razem: Takie były nasze początki... Narrator I: Dawno, dawno temu, gdy byliśmy jeszcze tacy mali i tacy przestraszeni. Narrator II: Dawno, dawno temu, gdy dziewczynki z naszej klasy nosiły kokardy Narrator I: ...a chłopcy krótkie spodenki Narrator II: ...pierwszy raz ujrzeliśmy naszą szkołę podstawową Narrator I: pełni nadziei i oczekiwań Narrator II: pełni nowych wrażeń Narrator I: wyrwani spod opiekuńczych skrzydeł naszych kochanych rodziców Narrator II: rzuceni na głęboką wodę nowych wyzwań Narrator I: rozpoczęliśmy nowe życie Narrator II: na naszej drodze spotkaliśmy Panią _________ i Panią _________, Narrator I: które przez następne trzy lata nas uczyły i nam matkowały Narrator II: ucząc nas pierwszych literek i cyferek Narrator I: to one jako pierwsze pokazały nam, że szkoła wcale nie musi być taka groźna Narrator II: a nauka może być przyjemnością Narrator I: Takie były nasze początki, niestety czas nieubłaganie szybko ucieka Narrator II: Minął rok, drugi i trzeci... i już nie byliśmy tacy żądni wiedzy i pełni zapału. Narrator I: I tak pełni młodzieńczego buntu kończyliśmy szkołę podstawową. Narrator II: Przed nami były dwa najcudowniejsze miesiące wakacji przed rozpoczęciem nauki w gimnazjum przez duże "G". Narrator I: Po wakacjach rozpoczęliśmy kolejne trzy lata w nowej szkole, w gimnazjum chociaż otoczenie było bardzo znajome, Narrator II: Wielu nauczycieli znaliśmy ze szkoły podstawowej, Narrator I: Niestety wraz ze szkołą zmieniły się również wymagania, Narrator II: Droga przez gimnazjum była trudna i kręta Narrator I: Dla jednych usłana różami, dla drugich przeszkodami, Narrator II: Pełna wzlotów a czasami bolesnych upadków, Narrator I: Droga, podczas której zaczęliśmy wchodzić w dorosłe życie, Narrator II: Zresztą popatrzcie na to sami. Oto ostatni jej fragment - rok szkolny 2007/2008 Narrator II Czy pamiętacie pierwszy września , kiedy to ze smutkiem w oczach i rozpaczą sercu przekraczaliśmy po raz kolejny mury szkoły? Z żalem myśleliśmy minionych wakacjach, a następne wydawały się tak odległe. Rok szkolny rozpoczęła jak zwykle Pani Dyrektor, a uczniowie po raz pierwszy po wielu przymiarkach założyli nowe wdzianka – szkole mundurki. Pierwszy tydzień minął jak zwykle na szukaniu sal, kupowaniu podręczników i zapamiętywaniu planu, ale potem wszystko ruszyło pełną parą. Pierwszym ważnym wydarzeniem w naszej szkole były wybory do Samorządu Uczniowskiego, w których wybraliśmy naszych przedstawicieli. Ale hola, hola … zostać prawdziwym gimnazjalistą nie jest tak łatwo. Przekonali się o tym uczniowie obecnych klas I-szych, którzy aby stać się pełnoprawnymi gimnazjalistami musieli złożyć ślubowanie, które potwierdzili podpisem , a na dowód, że są gotowi na niespodzianki i trudności, które niesie ze sobą nauka w gimnazjum pokonać tor przeszkód. A w październiku jak co roku obchodziliśmy Dzień Edukacji Narodowej popularnie zwany Dniem Nauczyciela. Akademię z tej okazji poprowadzili : …………. – oczywiście nie obyło się bez przemówień, życzeń oraz nagród. Również wychowankowie nie zapomnieli o swoich nauczycielach, a wszystko z humorem i na wesoło. Jak to zwykle w naszej szkole i w tym roku nie zbrakło imprez, akademii, uroczystości oraz konkursów. W styczniu graliśmy dla Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Handlowaliśmy, licytowaliśmy wszystko po to, aby móc pomóc innym. No a w lutym już po raz 10 odbył się u nas Gminny Konkurs Wiedzy o Kociewiu. Zachęceni przez P. Dyr. ……….oraz pod urokiem dziewcząt z zespołu regionalnego uczestnicy pilnie pracowali, ale też świetnie się bawili. Naszą szkołę reprezentowały …………………, które zajęły ostatecznie 2 miejsce. No a w marcu po raz pierwszy od bardzo dawna świętowaliśmy oficjalnie Dzień Kobiet, biedny Dawid się nasłuchał, a dziewczyny to nawet wałkiem bić go chciały. Było bardzo, bardzo wesoło. No ale nie samą zabawą żyje człowiek-musi być też bardziej poważnie i rozsądnie, z morałem-dlatego w tym roku nadal przygotowaliśmy apele, które mają na celu poprawić nasze bezpieczeństwo i zwrócić uwagę na problemy współczesnego świata. Dobra, dobra dosyć o nauce: Czymże byłaby bez wyjazdów i wycieczek-No a w tym roku trochę się działo: Byliśmy: W Szpęgawsku, Piasecznie i Pelplinie Klasy II podążyły śladami pierwszych Piastów Zwiedziliśmy Stutthof-miejsce męczeństwa W ramach projektu „Magic English” Byliśmy w Konsulacie Brytyjskim A Einstein poprowadził nas za rękę do Torunia Przewodnicząca Samorządu Uczniowskiego zwiedziła Warszawę Brzady pojechały w Góry A nasi nauczyciele chcieli zawojować wielki świat ->pani …….. i pan ……….. – były w Niemczech ->a pan ………… poleciał do Barcelony No a w kwietniu mieliśmy wielkie Święto Szkoły, którego obchody rozpoczęły się mszą. Do użytku oddane zostało nowe skrzydło szkoły. Z tej okazji na uroczystą akademię przybyli liczni goście. Nie odbyło się bez gratulacji, a przybyli goście życzyli nam dużo zadowolenia z użytkowania nowego skrzydła. Uroczystą akademię uświetnił występ Brzad oraz uczniów naszej szkoły w przedstawieniu na podstawie sztuki Bernarda Sychty „ Wesele Kociewskie” . Ksiądz ……… pobłogosławił nowe pomieszczenia, Pani Dyrektor oraz przybyli goście symbolicznie przecięli wstęgę, a później zwiedzili wystawy tematyczne przygotowane przez nauczycieli naszej szkoły. Wkrótce po tym wielkim wydarzeniu, przyszedł czas na coś, co nie było dla nas mniej ważne - decydujące starcie – egzamin gimnazjalny – sprawdzian naszej wiedzy i umiejętności. No a w czerwcu przyszedł czas na zabawę. Dzień Dziecka odbył się w naszej szkole jak zwykle na wesoło – był niezwykły pokaz mody niczym z wybiegów w Mediolanie, Rzymie czy Paryżu, występy najznakomitszych gwiazd tutejszego SHOW BUSINESSU, występy grupy tanecznej oraz Europejski Quiz na wesoło. Po wszystkim przerwa na poczęstunek przygotowany przez Radę Rodziców oraz pamiątkowe fotki. Narrator I: I tak nadszedł czas ostatnich pożegnań i podziękowań dla nauczycieli. Narrator II: Dzięki Wam przeżyliśmy w szkole tak wiele. Narrator I: Tyle sukcesów, niekiedy porażek. Narrator II: Spotkaliśmy tyle wyrozumiałych i kochanych ludzi, dzięki którym, nasza nauka i nasze wychowanie były możliwe. Narrator I: Dziękujemy po raz ostatni! Narrator II: Pani Dyrektor, i Wam drodzy wychowawcy za troskę i opiekę aż do końca. Narrator I W szkole o nasza edukację troszczyło się wielu znakomitych pedagogów, za co jesteśmy im wdzięczni. Narrator II Najmilej wspominamy: Nauczycieli Wyrozumiałych, których dewiza brzmiała „Błądzić jest rzeczą ludzką”. Narrator I Nauczycieli Humanistów, ze stoickim spokojem głoszących: „Sprawdziłem wasze klasówki i… cóż, człowiekiem jestem i nic, co ludzkie nie jest mi obce”. Narrator II Nauczycieli Lubiących Eksperymenty, którzy z pasją odkrywcy pytali: „Zobaczymy, co się stanie, jeżeli wezmę Cię do odpowiedzi?” Narrator I Nauczycieli Konferansjerów, szukających talentów, którzy z wiarą mówili: „Dobrze się zapowiadasz!” Narrator II Nauczycieli Daltonistów, którzy w czasie wykładów zadowoleniem stwierdzali: „To jasne jak czarne na białym”. Narrator I Nauczycieli Kmiciców, machających piórem niczym szabelka. Ich ulubionym cięciem było powiedzenie: „Kończ waść, wstydu sobie oszczędź!” Narrator II Nauczycieli Piekarzy, którzy jako wybitni fachowcy w swojej dziedzinie jednoznacznie stwierdzali: „Z tej mąki chleba nie będzie…” Narrator I Nauczycieli Rockmanów głośno śpiewających „Dostaniesz… mniej niż zero!” Narrator II: Jeszcze raz wszystkim dziękujemy, bo to dzięki Wam nasza szkoła na całe życie pozostanie w naszych sercach. Narrator I: Nadszedł najważniejszy moment. Chcemy podziękować naszym rodzicom! Dobrze wiemy, że nikt nie kocha nas bardziej niż Wy. Narrator II: I w zasadzie wystarczającym powodem tej miłości jest fakt, iż jesteśmy Waszymi dziećmi. Narrator I: Może nie zawsze spełniamy Wasze oczekiwania, może nasze świadectwa nie są takie jak sobie wymarzyliście - przepraszamy! Narrator II: Ale przyjdzie jeszcze czas kiedy będziecie z nas dumni. Narrator I: A dzisiaj chcemy podziękować za cierpliwość, wyrozumiałość, miłość. - w tle gra nastrojowa muzyka - "Ile razem dróg przebytych" Marka Grechuty) Narrator II I tak kończymy ten rok szkolny, życzymy wszystkim dużo radości, miłości i wielu sukcesów. Narrator I Mamy nadzieję, że jeszcze się spotkamy. Narrator I i II Do widzenia!!! Narrator I Rodziców, nauczycieli, pracowników szkoły oraz oczywiście uczniów klas III-ich zapraszamy na poczęstunek. Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.

spotkanie absolwentów po latach scenariusz